Soms stuurt het leven je ineens een richting op, alsof je net als Alice (in Wonderland) op een hete zomerdag zomaar het konijnenhol indondert. En in een wereld belandt die je overdondert. Juist omdat alles anders is, nieuw is, kun je belangrijke inzichten en wijsheden opdoen voor het leven. Het leven is een ontdekkingsreis. Waarom willen we dan allemaal zo graag een concrete handleiding?

‘mijn favoriete herinnering is volgende week’

De officiële titel van het kinderboek luidt ‘Alice's Adventures in Wonderland’ en is in 1865 geschreven door Lewis Carroll. Kinderen zijn kampioen in doen alsof, in het spelen van rollenspellen. Ze kunnen vaak beter dan volwassenen omgaan met hypothesen, denken creatiever, zijn flexibeler en adapteren sneller nieuwe concepten.

In feite vind je al deze competenties terug in het verhaal. In plaats van bij de pakken neerzitten, stelt Alice zich open om alles met een frisse blik te bekijken. Ze verwondert zich en bewondert alles om haar heen. Zonder oordeel. Ze accepteert alles wat is, kijkt nergens van op en vervolgt stap voor stap haar weg. Ze laat zich leiden door alle aanwijzingen die spontaan opduiken (zoals het flesje met de tekst: drink mij). Ze blijft trouw aan haar hart, handelt zuiver en stimuleert al haar bijzondere, nieuwe vrienden om hun talenten in te zetten. Iedereen in zijn kracht. “Je kunt het onmogelijke alleen bereiken als je gelooft dat het mogelijk is”, aldus Alice.

eigen wijsheid

Onbevangenheid, inspiratie, geloof en nieuwsgierigheid zijn nodig om ergens helemaal voor te gaan, Je ziet, hoort, ruikt en proeft. Je valt en staat op. Iedere keer opnieuw, totdat je voelt dat je op de juiste weg bent. Iedereen maakt dit op een bepaald punt in zijn/haar leven mee.

Gek genoeg vindt bijna ook iedereen er iets van als een ander in deze flow zijn richting zoekt of volgt. “Wat als...” of “als je maar...”, zijn vaak gehoorde reacties. Hoewel liefdevol en goed bedoeld (daar ga ik tenminste van uit) zijn deze opmerkingen vaak gebaseerd op eigen angsten, weerstand, beperkende overtuigingen en gedachten. Waarom een ander niet in zijn waarde laten, respecteren voor zijn/haar keuze? Ook al begrijp je deze niet of resoneert deze niet bij jou. Wat goed is of voelt voor jou, hoeft niet goed te zijn voor een ander.

Bovendien zijn dergelijke hersenspinsels meestal geënt op toekomstige mogelijkheden, verwachtingen, of ervaringen uit het verleden. Dit komt ook in Alice’s verhaal aan bod. Herinneringen uit het verleden gaan eigenlijk over de toekomst. Met kennis en fragmenten uit die herinneringen puzzelen we aan de toekomst, proberen daar een beeld van te creëren, zodat we een stappenplan kunnen maken. Een programmaboekje zodat we weten waar alles toe leidt.

geen verleden of toekomst

Terug naar Alice. Zij komt terecht in een wereld die zo overweldigend en anders is, dat het compleet zinloos is om verwachtingen te koesteren of te vrezen. Een wereld waarin ze niet kan terugvallen op eerdere ervaringen. Alles is tenslotte nieuw. Alles draait om het hier en nu. En daarvoor bestaan geen instructies. Het nu heeft géén geschiedenis en géén toekomstige tijd. In een gesprek met (jawel de pratende kat) Cheshire over richting kiezen, zegt Alice: “Het maakt me niet zoveel uit waar naartoe”, waarop de kat simpelweg antwoordt: “Dan maakt het ook niet uit welke kant je opgaat.”

Anders gezegd, het leven is er om geleefd te worden. Alles wat Alice in ‘de echte wereld’ geleerd heeft – logisch denken, vragen stellen, conclusies trekken, beleefd zijn, regels volgen – wordt in Wonderland op de proef gesteld. De opmerkelijke dieren en voorwerpen stimuleren het meisje om volledig zichzelf te zijn, wat lastig is voor Alice omdat ze moeilijk kan loslaten wat haar is aangeleerd.

i’m mad

In een andere discussie - wederom met Cheshire - gaat het over hoe de kat weet dat hij gek is. Deze stelt vervolgens dat honden niet gek zijn. “Omdat”, zo redeneert de kat, “een hond gromt wanneer hij boos is en zwaait met zijn staart als hij blij is. Een kat gromt wanneer hij blij is en zwaait met zijn staart als hij boos is. Therefore I'm mad!" Maar wie zegt dat de honden niet gek zijn en de katten het bij het juiste eind hebben?!?

In mijn ogen speelt de schrijver met het idee dat niets vanzelfsprekend is. Hij keert alles om en in de bizarre chaos ontstaat ruimte, wordt alles mogelijk. Dankzij haar puurheid, vertrouwen en verbeeldingskracht verliest Alice - zelfs in ‘haar droom’ - het grote geheel niet uit het oog en vindt gaandeweg zichzelf. De ontdekkingsreis leert haar een levensles die haar sterker maakt, soeverein. Ze leert dat ze zelf verantwoordelijk is voor haar leven en zelf, vanuit interne autoriteit, bepaalt hoe zij haar leven wil leiden. Hear, hear Alice!

Nicole